Na zijn diensttijd begin jaren 50, ging Bernard ook thuis op het bedrijf werken, omdat er steeds meer tractorwerk bij derden werd gedaan. Op 23 mei 1956 trouwde Bernard met Antje Weening: het loonwerk werd toen van het boerdenbedrijf gescheiden en Bernard werd loonwerker. Dat lag hem ook veel beter dan melken of varkens voeren. In die begintijd bestond het loonwerk hoofdzakelijk uit gierrijden, meststrooien, grasmaaien met een maaibalk, hooipersen met een lage druk pers, het maaien van rogge, gerst en haver met een zelfbinder en aardappels rooien.
De reparaties werden vaak bij smid Lammers uitgevoerd, met hulp van Wim Duenk, die daar knecht was. Thuis was er geen plaats voor, alleen een klein hokje op de deel. Een eigen werkplaats werd ondertussen toch wel nodig, dus werd de schuur wat langer gemaakt en zo kwam er wat meer ruimte om te prutsen. De kantoorwerkzaamheden waren voor de vrouw des huizes, dus was de keuken tevens kantoor. Met het toenemen van het loonwerk kwamen er ook vaste medewerkers. Dat zijn er in die ruim 50 jaar toch een hele rij geweest en helaas zijn er ook al enkele van overleden. Als het in bepaalde perioden erg druk was, waren er altijd nog wel oproepkrachten die een handje wilden helpen. We zullen maar geen namen noemen, want dan worden er soms wat vergeten.
De ontwikkeling van machines was een passie van Bernard Westerveld, zo ontwierp hij een knollenplukmachine, waar octrooi op is aangevraagd, een mestmixer en in de jaren '90 een sleepvoetbemester.
Het loonbedrijf bleef groeien, er kwamen steeds meer en grotere machines. De boerenbedrijven veranderden, graan werd steeds minder verbouwd en maïs steeds meer. Hooipersen werd minder: in plaats daarvan kwam het inkuilen met de opraapwagen. De werkplaats achter in de schuur was inmiddels alweer te klein geworden. Een nieuw bedrijfspand mocht met subsidie worden gebouwd, als je aan bepaalde voorschriften voldeed en daar is toen gebruik van gemaakt. In 1969 stond er een mooi, groot nieuw gebouw met kantoor, douche en toilet, want dat waren de subsidievoorschriften.
Bernard heeft zelf ook voor medewerkers gezorgd, want de zonen mochten tegen moeders wil al vóór hun 16de op de tractor: altijd makkelijk zulke hulpjes thuis. Net als in andere bedrijven is de ontwikkeling in het loonbedrijf ook steeds doorgegaan. Het is niet alleen landbouwloonwerk meer, maar er wordt onder andere gewerkt in de wegenbouw, op fabrieksterreinen, in tuinen en er worden zelfs sportvelden van kunstgras voorzien. De administratie gebeurt allang niet meer tussen de potten en pannen. Het "schrijfwerk" is veel ingewikkelder geworden omdat de instanties steeds meer willen weten.
In 1983 is er een bedrijfswoning bijgebouwd. Gerrit Westerveld, de oudste zoon geboren op 10-03-1957, trouwde op 15 september 1983 met Janny Eenink en betrokken de bedrijfswoning. Zij hebben er ongeveer vijf jaar in gewoond. Op aandringen van Antje heeft er toen een woningruil plaatsgevonden, omdat zij graag meer rust wilde. Bernard had wat meer moeite met veranderingen en wilde toch wel graag veel dingen bij het oude laten, maar als er eenmaal weer iets nieuws was hij zo trots als een pauw.
December 2001 kreeg Bernard te horen dat hij een ernstige ziekte had en na vier jaren van afnemende gezondheid is hij op 2 december 2005 overleden. Hij heeft niet meer mogen beleven dat hij in 2006 50 jaar loonwerker zou zijn geweest.
Begin 1993 is Gerrit mede-eigenaar van het bedrijf geworden en mede onder zijn leiding is het bedrijf uitgegroeid tot een prachtig bedrijf met een uitgebreid, modern machinepark en deskundig personeel. In 1996 werd er weer gebouwd, dit keer een werktuigenberging zodat nu alle grote machines binnen kunnen staan. Enkele nieuwe en specifieke werkzaamheden van de laatste jaren zijn spaakwielbemesten, dit wordt via Fa. Wescom uitgevoerd, het zogenaamde silo baggen en spitten. Zoon Jurgen, geboren op 20-04-1990, heeft ook loonwerkersbloed en de wens van moeder en oma Antje is dat de kinderen en kleinkinderen nog vele jaren hun boterham zullen verdienen in het loonbedrijf.
